In mijn kast kwam ik het met heel veel liefde geschreven boekje met gedichtjes tegen dat mijn lief en ik van mijn moeder kregen toen wij elkaar het ja-woord gaven. Toen nog met hele dikke buik in afwachting van ons eerste kind. Nu dik vijf jaar later zijn we drie kinders rijker. Het volgende gedichtje vond ik toen al zo mooi. Maar vandaag trof het mij nog meer. Omdat met de komst van kinderen ook de herinneringen aan vroeger groeien. En de herkenning.
Vijf jaar
Blonde haartjes
in tegenlicht,
dromerige ogen
kijken naar iets
wat ik niet zie.
Jij in je teergroene
Ot en Sien Jurk
als een feetje zo licht.
Moois van mijn moeder!
Wat een dierbaar cadeau! Wij zijn nu de generatie in het midden. Als iedereen om je heen gezond is, is het een fijne plek. Maar ik merk nu om me heen dat het ook een kwetsbare plek is.
BeantwoordenVerwijderenOm straks door te geven aan jouw dochter, mooi. Zo dierbaar, daar kan toch geen 'gekocht' cadeautje tegen op.
BeantwoordenVerwijderenprachtig! echt iets om te koesteren...
BeantwoordenVerwijderen